دو سناریوی مهم برای آینده بورس تهران

حسن رضایی در خصوص وضعیت بورس، دو سناریوی مبهم ارئه کرد: در شرایطی که ابهامات گوناگون، پیرامون مسائل اقتصادی و غیر‌اقتصادی همچنان ادامه دارد، شواهد حاکی از آن است فعالان با بی‌رغبتی کامل نسبت به سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت مواجه هستند.
بی‌ثباتی در تصمیمات اقتصادی سیاست‌گذار سبب شده از ابتدای پاییز بورسی‌ها با ابهامات بسیاری به استقبال معاملات بروند. یکی از این ابهامات، اظهارات ناگهانی برخی مسئولان در مورد وضعیت محصولاتی است که از حساسیت بالایی نزد سرمایه‌گذاران برخوردارند. به عنوان مثال در‌حالی که به نظر می‌رسید بازار با ورود به نیم سال دوم، وارد چرخه جدیدی از صعود شود اما تاکید بر خروج فولاد و سیمان از بورس کالا توسط وزیر مسکن سبب شد بورس از سر اجبار به سمت از دست دادن یک کانال حساس دیگر هدایت شود. ]البته که در اواخر هفته گذشته، این موضوع توسط خاندوزی تکذیب شد.[
به همین دلیل می‌توان پشت پرده نوسانات کاهشی دو روز گذشته تالار شیشه‌ای را مرتبط با این موضوع دانست. از سوی دیگر با توجه به اینکه سیاست‌گذار پولی به دنبال کنترل نرخ تورم است، سیاست‌های منطبق حول مسئله کنترل تورم با سرعت بیشتری ادامه پیدا کرده است. کند شدن نبض انتظارات تورمی سبب شده بورس تهران نیز همسو با همه بازارهای دارایی داخلی در مسیر نزولی گام بردارد. بررسی داده‌ها حکایت از آن دارد احتمالا رشد نماگرها در کوتاه‌مدت با اما‌ و‌ اگر مواجه باشد. به همین دلیل در شرایطی که سیاست‌گذاری‌های اقتصادی راه را برای صعود قیمت‌ها در بازارهای کالایی بسته، این مهم عاملی است که می‌تواند به زیان بورس تهران تمام شود.
بازار سهام بدون محرک قوی به کار ادامه می‌دهد با این‌حال تنها عاملی که می‌تواند در هفته‌های آتی اثری مثبت بر جای بگذارد انتشار عملکرد ۶ ماهه بنگاه‌های اقتصادی است.
 اگر بازار‌های دارایی با انتشار اخبار مثبت در زمینه دیپلماسی روبه‌رو نشوند، به روند کج‌دار و مریز ادامه خواهند داد. به نظر می‌رسد اگر روند کنونی در فضای سیاست خارجی و اقتصادی تداوم یابد، دومینوی ریزش در روزهای آینده پاییز ادامه داشته باشد که در نتیجه آن احتمالا شاهد احتیاط بیش از حد سرمایه‌ گذاران برای ورود پول به دلیل ریسک‌پذیری بیشتر این بازار نسبت به رقبا خواهیم بود.
بررسی‌ها نشان می‌دهد واکنش به محدوده ۲‌.۱ میلیون واحد اهمیت بسیاری برای سرمایه‌گذاران داشت. در این محدوده دو سناریوی متفاوت قابل‌ استنباط است. در سناریوی نخست فرض بر این است در صورت تشدید عرضه‌ها نماگر تا کف کانال ۲‌ میلیون واحد عقب‌گرد داشته باشد. سناریویی که منجر به تثبیت فضای ترس و ابهام در بازار و فروش هرچه بیشتر سهام سرمایه‌‌‌‌‌گذاران خواهد شد.
سناریوی دیگر توقف روند صعودی و دستیابی مجدد به کانال فوق است. در سناریوی دوم فرض بر این بود شاخص ‌کل در این محدوده حمایت شود تا تعادل بازار بیش از این به ‌هم نریزد اما با توجه به اینکه سناریوها متاثر از رفتار سیاست گذاران محقق می‌شود به‌درستی نمی‌توان نسبت به عرضه‌های تهاجمی و تقاضای تهاجمی اظهارنظر کرد.